Poza tworzeniem silnego wiązania, kleje przemysłowe, a zwłaszcza dyspersyjne, powinny charakteryzować się również niską emisją, bezwonnością, bezpieczeństwem toksykologicznym oraz być przyjazne dla skóry. Nowoczesne formuły spełniają większość z wymienionych wymagań i mają lepszą kompatybilność środowiskową niż w przeszłości. Oznacza to również, że stanowią idealną pożywkę dla rozwoju mikroorganizmów, takich jak bakterie, pleśń i grzyby drożdżowe. Zanieczyszczenia mogą prowadzić do zmiany lepkości, powstawania nieprzyjemnych zapachów i gazów, odbarwień, zmiany wartości pH, a nawet do wzrostu widocznej warstwy pleśni (biofilm) na powierzchni kleju. Krótko mówiąc, zanieczyszczenia mają szkodliwy wpływ na jakość kleju, a w najgorszym przypadku mogą sprawić, że klej nie będzie nadawał się do użytku. Do klejów dyspersyjnych dodawane są środki konserwujące, które mają chronić klej w zamkniętych pojemnikach i zminimalizować ryzyko po otwarciu pojemników. Jednakże działanie tych konserwantów jest ograniczone czasowo i zależy od dodanej ilości. I tak już ograniczona ilość konserwantów dodawanych do dyspersji jest dodatkowo minimalizowana nowymi wymaganiami prawnymi. Jest to proces nieuchronny i nie można go w żaden sposób uniknąć np. poprzez stosowanie alternatywnych konserwantów lub modyfikację receptury. W konsekwencji ryzyko zanieczyszczenia klejów dyspersyjnych mikroorganizmami będzie wzrastało, co sprawi, że utrzymanie higieny w czasie pracy z nimi będzie ważniejsze niż kiedykolwiek.